Brachyuria, czyli krótki ogon, odnosi się do wrodzonego skrócenia ogona poprzez zmniejszenie liczby kręgów guzicznych. Skrócenie to waha się od ogona zmniejszonego o jedną czwartą jego długości, w porównaniu do oczekiwanych standardów rasy, do całkowitego braku ogona.

Klasyczny PCR

Autosomalny dominujący

N/N
Psy z genotypem N/N nie są nosicielami zmutowanego genu. Jest bardzo mało prawdopodobne, że u psa naturalnie rozwinie się krótki ogon, najprawdopodobniej będzie miał ogon normalnej długości. Pies nigdy nie przekaże mutacji swojemu potomstwu.

N/NBT
Psy z genotypem N/NBT posiadają jedną kopię zmutowanego genu i jedną kopię prawidłowego genu. Oczekuje się, że psy z genotypem N/NBT będą miały naturalnie krótki ogon. Przekażą mutację na 50% swojego potomstwa. Kojarzenie dwóch psów N/NBT da 50% prawdopodobieństwo szczeniąt z naturalnie krótkim ogonem, 25% szczeniąt z ogonami normalnej długości i 25% szczeniąt z genotypem letalnym (NBT/NBT).

NBT/NBT
Psy z genotypem NBT/NBT mają dwie kopie zmutowanego genu, które są wariantem letalnym. Nie oczekuje się występowania tego genotypu u żywych psów. Jeśli szczenię o genotypie NBT/NBT urodzi się żywe, może wykazywać poważne wady rozwojowe, które prowadzą do śmierci.

Brachyuria (ang. Natural bobtail (NBT)) jest wynikiem mutacji w genie czynnika transkrypcyjnego T-box, która skutkuje skróceniem ogona. Mutacja, spowodowana przez zamianę pojedynczego nukleotydu (c.189C>G), jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący z jednakowym skutkiem u obu płci. Ten sposób dziedziczenia oznacza, że obecność jednej kopii wariantu spowoduje powstanie fenotypu „obciętego” ogona u samców i samic (krótki ogon). Długość ogona jest zmienna i pozostaje pod wpływem innych, jeszcze nieokreślonych czynników genetycznych, które powodują, że niektóre osobniki NBT mają ogony prawie pełnej długości, podczas gdy inne, mogą praktycznie nie mieć ogona.